Driewerf hoera: het nieuwe virtuele huis van de Van Rompaeys staat! En dit is het dan. Oké, voorlopig nog in de steigers, maar toch al winddicht. Zodat u er zich op een smartphone net zo thuis voelt als op een klassieke computer.
Familiebezoek wordt familieonderzoek
Van waar die jarenlange windstilte in het familieonderzoek? Ironisch genoeg door het familiebezoek. Want de laatste jaren van mijn oudjes, Wim en Fientje, waren voor hen geen pretje. Dus ging haast al mijn vrije tijd naar hen toen het nog kon. Tot op 9 mei 2016 moeke haar lichtje doofde, en op 22 januari 2017 ook het lichaam van vake was moegestreden.
Achterom kijken
En daarna? Rouwen. En weemoedig achterom kijken naar wat niet meer is en nooit meer zal zijn. Maar ook je normale leven – alhoewel: wie heeft er eigenlijk zo een? – weer oppakken. Samen met je genealogiehobby. En dat viel tegen. Want het stof dwarrelde al die jaren op de olie van de duizenden radertjes waarmee een familie door de eeuwen rolt. Het koekte ze aan en liet ze stokken.
Magnum opus mondjesmaat
Hoe trek je die ingewikkelde machine weer in gang? Waarmee start je? Want ooit hoop ik de Van Romp-familiegeschiedenis in zijn geheel te publiceren. Maar intussen schotel ik u hier alvast hapklare stukjes voor: interessante weetjes, opvallende vondsten en inspirerende verhalen. Zo verplicht ik mezelf om het magnum opus mondjesmaat te schrijven. Zodat u niet op uw honger blijft zitten.
Genealogie en genen
Aan wie draag ik dit werk op? Aan moeke en vake uiteraard. Omdat ik van hen hou en omdat ik hen mis. Maar ook omdat ik zonder hen dit nu niet zat te typen. Net zo min als u dit niet zou lezen zonder úw ouders en voorouders.
Want uiteindelijk draait genealogie om … genen die mensen gebruiken om zich te verspreiden. Onze genen geven mensen door, niet omgekeerd. Zij hebben het eeuwige leven, niet wij. Reden genoeg dus om wij die voor hen zwoegen, te documenteren.
