Koster vermist in Schiplaken
Joannes Henricus Van Rompuy verdwijnt op 1 september 1914 van de aardbol. De koster-organist van Schiplaken wordt voor het laatst gezien op de Leuvensesteenweg, richting Kampenhout. Zijn handen zijn op de rug vastgebonden, net als die van vijf lotgenoten die de Duitsers gevangen genomen hebben.
Zwangere echtgenote in het ongewisse
Eind augustus 1914. De Duitse pinhelmen razen vanuit Antwerpen als dolle honden over de provincie. In Schiplaken probeert het Belgische leger hen tegen te houden. Luitenant Otto Wolfien verhaalt hierover in brieven aan zijn vrouw. Daarin beschrijft hij ook de zes burgers die van een aanslag op Duitse soldaten worden beschuldigd en weggevoerd. De koster in dan 46 jaar oud, de anderen 36, 34, 19, 16 en … 12.
Het gezamenlijke bidprentje van de Schiplakense slachtoffers
Joanna Maria Anthonis, de zwangere echtgenote van de koster, is radeloos, want haar man lijkt van de aardbol verdwenen.
De geboorteakte van het zoontje (Leest, 23 januari 1915) vermeldt voor zijn vader: ‘welke zonder bekend verblijf is, en belet deze aangift te doen’. De baby overlijdt overigens al na twee maanden.
Pas in 1924 volgt de officiële doodverklaring van haar de koster. Zijn echtgenote overlijdt in 1931 zonder de ware toedracht van de dood van haar man te kennen. Die komt pas 12 jaar later toevallig aan het licht …
3 decennia onzekerheid
Ironisch genoeg is het de … Duitss krijgsmacht die voor opheldering zorgt, wanneer ze een tweede keer bij ons ‘op bezoek’ komt. In 1943 laat ze in Kampenhout-Sas een verhoogde brug over de vaart te bouwen.
Wanneer arbeiders beginnen te graven in een gracht nabij afspanning Gillemot, schampt een spade op een hard voorwerp af. Het blijkt een menselijke schedel te zijn, op nog geen halve meter diepte.
Het parket snelt ter plaatse en laat onder toezicht van de rijkswacht omzichtig verder graven. Enige tijd later liggen er liefst vijf geraamtes naast elkaar, samen met een collectie persoonlijke bezittingen.
De breukband van de koster
De vijf stoffelijke overschotten worden in een bak geladen en naar het dodenhuisje van Relst overgebracht. Op zaterdag komen familieleden van vermisten uit de streek daar kijken of ze voorwerpen herkennen. En dat lukt, want de lijken worden geïdentificeerd aan de hand van:
- de breukband van koster Hendrik van Rompuy;
- de sleutel van de hoeve van Edward Van Horenbeeck;
- het glazen oog van Edward Van der Aarschot;
- de oorringen van de moeder van Jan Verbinnen, die hij altijd op zak draagt.
Men begraaft de zes vermoorde burgers tegen de kerkmuur, schuin tegenover de militaire graven.
Hendrik Van Rompuy (1868-1914)
Koster Hendrik is pas anderhalf jaar getrouwd met Joanna Moons, wanneer de Duitsers hem te grazen nemen. Het koppelt woont dan in hun gloednieuwe huis nabij de kerk van Schiplaken tegen het Schiplakenbos. Hun eerste zoon overlijdt op zijn zestiende bij een ‘smartelijk ongeval’ in Hofstade.
Hendriks eerste echtgenote was in 1911 overleden. Van hun drie kinderen wordt er eentje doodgeboren en overlijdt het dochtertje voor ze twee wordt.
Zoon Lucien Van Rompuy trouwt met Maria Alina De Swert.
Bronnen
