De wereld van Maarten Van Rompaey uit Bonheiden stort op 10 december 1864 in elkaar. Dan overlijdt zijn zwangere vrouw, samen met de tweeling die ze draagt.
Zonet was ik naar Van Rompaeys aan het snuffelen in de tienjarige tafels van Bonheiden. Dat zijn alfabetische tabellen van alle geboortes, huwelijken en overlijdens gedurende een periode van tien jaar. Handig om je te gidsen naar een bepaalde akte, maar ook om een overzicht te krijgen van fluctuaties van een bepaalde familienaam in een gemeente.
Zo duikt om de paar jaar in Bonheiden wel een overleden Van Rompaey op. Wanneer je dan plotseling een rijtje als dit ziet staan, voel je intuïtief aan: hier is wat aan de hand.

Ik duik in de eigenlijke aktes. En daar knallen de keiharde gebeurtenissen van 10 december 1864 me in het gezicht.

Want nadat Antonetta Goyvaerts een jaar eerder nog de tweelingzusjes Maria Philomena en Catharina op de wereld zette, gaat het nu rampzalig mis. Op 10 december om 14 uur overlijdt ze, 43 jaar en getrouwd met Maarten Van Rompaey.

En Antonetta was blijkbaar zwanger, want een kwartier later is er ‘een kind, zonder leven, gekomen uit zijne moeders schoot’.

De derde overlijdensakte ziet er akelig hetzelfde uit als de tweede. Het is het tweelingbroertje …

Er rest Martinus niets anders dan, verslagen, de drie aktes te ondertekenen:

De Bonheidense bevolkingsregisters leren dat Maartens moeder als weduwe bij het koppel inwoonde, maar een jaar eerder overleden was.

Opvallend is dat Maarten niet hertrouwt, wat gebruikelijk zou zijn voor een weduwnaar die met zes kinderen alleen achterblijft. Het gezin blijft nog tien jaar op de Diestersche Baan in Bonheiden wonen om dan buurdorp naar Sint-Katelijne-Waver te verkassen. De oudste zoon, Franciscus Henricus, is inmiddels in 1872 in Mechelen getrouwd en dochter Maria op haar achttiende vertrokken naar Gouda (Holland).
