Handtekeningen kwamen er in 1820 niet aan te pas, toen Petrus Vanrompaye met Theresia Vanrompaye in Keerbergen trouwde.
Bruid, bruidegom en hun drie ouders (haar moeder was al overleden): voor allen volstaat een kruisje. De ambtenaar noteert, in het Frans zoals dan toen nog ging in België: ‘Voici X la marque de [naam] ne sachant écrire’.
