Nicole Van Rompuy [18/371]
& Jef Hermans [18/5905]
Nicole [18/371] is een op en top Schriekse. In 1950 slaakt zij haar eerste kreetjes in het huis van haar grootouders langs moederskant, in de Dorpsstraat. Toch is het niét haar overgrootmoeder en vroedvrouw Melanie Meys die haar op de billen kletst, want die helpt al bij een andere bevalling.
Nicoles vader Felix [17/369] is koster in Schriek. Hij woont er met zijn gezinnetje onder de kerktoren – schuin achter de oude pastorij. Die liet pastoor Snoeckx in 1776 met eigen middelen (5854 gulden!) optrekken! Toch moet ze in 1967 plaats ruimen voor een kerkplein. Gelukkig gebeurt dat steen per steen – genummerd. En herrijst ze zo – in haar achttiende-eeuwse staat – in het openluchtmuseum van Bokrijk. De pastorij heeft iets magisch voor de kinderen van het dorp. En de kasseiweggetjes rond de kerk en de pastorij zijn Nicoles gedroomde speelterrein.
De schok is dan ook groot wanneer Nicole vanaf haar twaalfde zes jaar lang in Berlaar op internaat moet. Daarna kiest ze voor een lerarenopleiding, en geeft ze Nederlands en Engels in de Heilig-Hartscholen in Heist-op-den-Berg.
Tussen deze twee klasfoto’s zit zowat veertig jaar. Links Nicole als leerlinge (vooraan, tweede van links)
en rechts als klassenleraar.
In 1976 trouwt Nicole in Schriek met een Brit. Terwijl de jonggehuwden hun eigen stek bouwen op de gronden van hun voorouders in Begijnendijk, wonen ze in het huis van Kobe. Toch scheiden hun wegen twintig jaar later definitief, waarna Nicole naar Tremelo verhuist. Daar vindt ze het geluk met haar jeugdvriend Jef, die helaas al in 2006 overlijdt. Trouw aan haar roots, laat Nicole haar Jef in … Schriek begraven. Want dat dorp, op de scheiding van Brabant en Antwerpen, heeft voor altijd haar hart gestolen.
Nicole [18/371] werkt samen met haar achterneef Wim [19/19] aan deze website. Zij snort hiervoor talloze foto’s op uit haar grote familiearchief , smukt de stamboom op, en weekt bij de oudste generatie de verhalen los die erbij horen.